(Baarland 28 sept. 1486 - Leuven 30 nov. 1538). Filosoof en historicus.
Behoorde wellicht tot het adellijke geslacht Van Baarland. Studeerde te Leuven, waar hij in 1505 magister artium werd en (na een verblijf in Engeland?) sinds 1525 hoogleraar was in de rhetorica. In 1517 leerde hij er Erasmus kennen, met wie hij tot aan diens dood bevriend was. Barlandus was een van de verdienstelijke humanisten van zijn tijd en heeft voor de verbreiding van het humanisme grote betekenis, zowel door zijn onderwijs als door zijn wetenschappelijke werken, waaronder de Rerum gestarum a Brabantiae ducibus historia (1526) als zijn belangrijkste geldt.Hoewel hij alleen zijn prille jeugdjaren in Zeeland heeft doorgebracht heeft hij er meermalen vertoefd en is hij aan zijn geboorteland zeer gehecht gebleven; telkens weer spreekt hij in zijn boeken over ‘Selandia mea’. In zijn kroniek van de hertogen van Brabant spreekt hij met trots over het vruchtbare Zuidbeveland met zijn bossen en boomgaarden en over zijn geboorteplaats Baarland, gezegend boven alle andere plaatsen en slechts met het Baiae der oude Romeinen te vergelijken.
Hij kende in Zeeland vele geleerden: in Middelburg de abt Maximiliaan van Bourgondië, Wolferd Borsalus, Hadrianus Cordatus en de beide Valladolids, in Vere Petrus Zutphenius en Hubertus Barlandus, in Zierikzee Wilhelmus Sagarus (die zijn leerling was), Joannes Laurentius, Cornelius Psychroecclesius en Joannes Machutius.
LITERATUUR
Meertens, Letterkundig leven, 40-41. Daxhelet, Adrien Barlandus. De la Rue, Geletterd Zeeland, 441-443. Nagtglas, Levensberichten.
