(ook ‘haaiman’). Term in zuidwest Nederland voor schrale duingrond; volgens De Vries oorspronkelijk voor laaggelegen land in een hoek van een duinenreeks, van de zee afgesloten met een omheining of wal, als zodanig voorloper van de polder.
Wegens geringe opbrengst kon haaimanland, dat toch geen direct belang had bij de zeedijken, geheel of gedeeltelijk worden vrijgesteld van→ dij kgeschot. In Zeeland kwam haaimanland voor op Walcheren, Schouwen en te Wissenkerke.Zie kaartje de → Hamer.
LITERATUUR
J. de Vries, Etymologisch woordenboek. Gallé, Beveiligd bestaan. C. Dekker, Zuid-Beveland.
