(’s-Hertogenbosch 1916), wielrenner; een der meest bekende en veelzijdige wielerkampioenen ter wereld; behaalde bij de profs 69 overwinningen op de weg; was kampioen van Nederland in 1948-50 en in 1953; won de Ronde van Nederland in 1949 en werd tweede in 1954. Als wegrenner won hij het Criterium des As in Longchamps in 1938 en eindigde vlak achter Aimar in de Landenprijs in datzelfde jaar; verkreeg hierdoor bij de Fransen de titel „le Fou pédalant”, in de Ronde van Duitsland in 1939 kreeg hij twee ritten op zijn naam en zegevierde in de Omloop van Schweinfurt.
Als baanrenner veroverde hij in 1948 het Wereldkampioenschap op de bekende Fausto Coppi, werd vijf maal Nationaal kampioen en liet vele bekende renners achter zich bij het Wereldcriterium van Amsterdam in 1938. Bij de Zesdaagsen won hij tezamen met Gerrit Boeyen in Antwerpen in 1940, Parijs in 1946, in Gent en Brussel 1947, Gent en Antwerpen in 1949; won verscheidene ritten met achtereenvolgens Gerrit Peters (1950-’53-’54-’56), W. Nielsen, Gillen (1956) met Von Buren (1957) Klaus Bugdahl (1958), Peter Post in Brussel, met deze twee tezamen in 1959 te Antwerpen, andermaal met Post en Plantaz in 1960. Verder waren er overwinningen in ploegkoersen, omnia, dernys en handicaps.Op 44-jarige leeftijd nam Schulte afscheid van de wielersport.
Bron: Georges Matthys, 100 jaar Wielersport.