(Dordrecht 1756-Breda 1834), taalkundige, dichter en jurist, studeerde in Leiden en schreef neo-Latijnse verzen (o.m. Carmina juvenilia, 1778, en Carminum epidosis, 1839).
Na 1793 wijdde hij zich geheel aan de dichtkunst en de munt- en penningkunde. Bij zijn dood liet hij aan het Koninklijk Nederlandsch Instituut (thans de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen) een ruim legaat na voor het uitschrijven van een jaarlijkse wedstrijd in het schrijven van Latijnse verzen (Legatum Hoeufftianum).