een van de belangrijkste voor Noord-Brabant was die uit 1388; paelscheydinge van Hollant ende Brabant, de eerste gelaste scheiding tussen de twee gewesten. Daarbij kwam o.m.
Waalwijk aan Brabant, Besoyen aan Holland, hoewel die samen één kerk bezaten, tot 1856 toe. Toen kwam ook bij Drongelen de grens als een rechte lijn tot stand: door de Waalwijkse kerk tot aan de Sprangsevaart tegen het grondgebied van Loon op Zand, tussen Sprang en Kaatsheuvel, de Hollandse Dijk (Loonse Dijk) tot Waspik in noordwestelijke richting in een boog naar het zuiden achter ’s-Gravenmoer naar het westen, noordwestwaarts door het kasteel onder Oosterhout tot Geertruidenberg tot aan Wagenberg. Besoyen, Sprang-Vrije Hoeve Capelle, Waspik, ’s-Gravenmoer, Raamsdonk en Geertruidenberg kwamen of bleven bij Holland; Waalwijk, Loon op Zand, Oosterhout en Wagenberg bij Brabant. Het land van Heusden en Altena, de Langstraat (met uitzondering van Gansoyen), Waalwijk, Drunen, Nieuwkuyk en Bossche Veld bij Brabant; Geertruidenberg e.o., Hooge en Lage Zwaluwe, Land van Zevenbergen en Klundert met ’s-Gravenmoer bij Holland. Nieuwkuijk was dus Brabants, maar het daartoe behorende Hondsoord weer Hollands. Elshout, Vlijmen en Engelen waren weer Hollands; de Dieze was daarbij de grens. De Hollandse gebieden kwamen uiteindelijk in 1815 voorgoed bij Noord-Brabant.Bron: Taxandria 1901.