(Deurne 1924). kleinkunstenaar, pianist, kreeg zijn opleiding in het Blindeninstituut te Grave, begon na de oorlog als pianist op een dansschool, maar kreeg al gauw contact met de KRO, voor welke omroep hij veel optrad', trekt het land door met eigen programma’s; maakt zelf teksten en composities. De Corte won in 1962 de Edison voor zijn grammofoonplaat ,,Liedjes die eigenlijk niet mogen”.
In 1969 kreeg hij de Gouden Harp van Conamus, in 1975 de Louis Davidsprijs voor het land van de toekomst.Van 1971 tot 1983 bestond de Cortefoon, waardoor men gedurende 1 minuut verhaaltjes en liedjes te horen kreeg.