Orde Diptera Tweevleugeligen Onderorde Nematocera Muggen Families: Tipulidae— Langpootmuggen (Tipula), Psychodidae Motmuggen (Phlebotomus), Culicidae Steekmuggen (Anopheles, Culex), Chironomidae Zuigmuggen (Chironomus), Simuliidae Kriebelmuggen (Simulium), Bibionidae Haarmuggen (Bibió), Cecidomyidae Galmuggen (Mayetiola)
De orde der tweevleugeligen wordt gekenmerkt door de vervorming van de twee achtervleugels in haltervormige evenwichtskolfjes, waarin zich belangrijke zintuigen bevinden. De monddelen zijn stekend, zuigend of likkend.
Muggen zijn te herkennen aan hun grote antennen, lange smalle vleugels en lange slanke poten.
Tot de langpootmuggen behoren de grootste soorten met een spanwijdte van 8 cm. Deze langpotige insekten worden sterk aangetrokken door een felle verlichting. Als dan ook ’s avonds de verlichting brandt, vinden we ze voor de ramen en dringen vaak via een opening binnen. Het zijn volkomen ongevaarlijke insekten, zonder stekende of bloedzuigende monddelen. De larven leven in vochtige bodem, en kunnen daar door vraat aan wortels schade veroorzaken.
De zeer kleine motmuggen bezitten donker behaarde vleugels en leven vooral in tropische gebieden. Sommige soorten brengen gevaarlijke ziekten over, omdat ze bloedzuigen, zo is bv. Phlebotomus ook bekend als overbrenger van de derde-daags-koorts. Steekmuggen of muskieten komen over de hele aarde voor, vooral in de moerassen en regenwouden in de tropen zijn ze talrijk, omdat hun larven in het water leven. Ze zijn vooral bekend als overbrengers van enkele zeer gevreesde ziekten (gele koorts, malaria, vooral Anopheles is berucht omdat hij de belangrijkste overbrenger van de derde-daags-koorts is, zie ook blz. 23). De infektie heeft plaats door het bloedzuigende wijfje, dat het bloed nodig heeft voor de ontwikkeling van de eitjes.
De sierlijke zuigmuggen leven overwegend in noordelijke gematigde streken, waar ze vaak in onnoemelijke aantallen voorkomen. Ze lijken op steekmuggen, doch bezitten korte rudimentaire monddelen. Hun larven zijn vooral van betekenis als voedsel voor jonge vissen. De kleine kriebelmuggen leven eveneens in de nabijheid van water. Als zeer gevaarlijke bloedzuigers, bv. de buffelmug, kunnen ze zowel voor de mens als voor vee een grote plaag zijn. Enkele tropische soorten zijn overbrengers van bepaalde wormziekten.
De larven van de haaren galmuggen zuigen aan de stengels van opgroeiende planten en kunnen veel schade veroorzaken. De graanmug is een verbreide soort wiens larven schadelijk kunnen zijn. Deze leven in de stengels van graan en kunnen daar de aarvorming remmen of zelfs verhinderen.
