Vooral vroeger in Frl. veel voorkomend overleg tussen de snelste rijders op de korte baan.
Men overlegde of lootte wie in de eindstrijd zou winnen en deelde dan het totaalbedrag der prijzen. Bedoeling: men wilde zich niet ‘dood’ rijden, men ging nl. alle dagen uit prijsrijden. Nog lang niet in onbruik, hoewel het sportieve element meer boven komt. P. alleen bij mannen (soms bij paren). Bond van Ijsclubs is o.a. opgericht tegen deze knoeierijen, zie Hardrijden.
