in de herv. kerk. Kerkelijke, niet-theologische richting, die zich verzette tegen de organisatie van 1816 en de leervrijheid die er gevolg van was en die sterke nadruk legde op de binding aan de confessies (belijdenisgeschriften).
In 1864 organiseerde G. Groen van Prinsterer een confessionele vereniging, die een belijdeniskerk wilde en de nadruk legde op het juridisch handhaven van de belijdenis.
Later kwam Ph. J.
Hoedemaker, die een belijdende kerk beoogde en reorganisatie noodzakelijke voorwaarde achtte voor het op rechte wijs oefenen der leertucht. Door hem vooral is de reorganisatiebeweging in Frl. gegroeid.
Door het ontbreken van ethischen en evangelischen kwamen de C.R. en de vrijzinnige hervormden in Frl. tegenover elkaar te staan. Voor W.O.
II is er fel gevochten. Confessionele voormannen waren o.a.
C.
A.
Lingbeek, J. C.
Kromsigt, J. Hoekstra.
De C.R. was in politiek opzicht chr.-hist. zie Christelijk-Historische groepering. Zie: Kerkewerk (Nijkerk, z.j.), 31-52.
