Arbeiders ten behoeve van de vroegere zaadhandel. De ‘zeedsjouwers’ losten met de hand de schepen, zakten het zaad (als dat los gestort was) op en droegen de zeildoekse ‘dreegzakken’ naar de pakhuiszolders.
Daar werd het meestal in karen uitgestort. De zaadverschieters moesten het zaad in de karen voortdurend ‘omzetten’, dat wil zeggen met een houten schep omspitten en verplaatsen, om broei en schimmel te voorkomen. Cor ➝ Bruijn heeft in de roman ‘De zaadsjouwers' het zware leven van deze arbeiders beschreven.
