Jonge en nog niet geheel officiële tak van wetenschap ter bestudering en bewaring van het industriële erfgoed. In Engeland is de belangstelling voor de bewaard gebleven (roerende en onroerende) zaken die in verband staan met de industriële ontwikkeling al ruim vóór de Tweede Wereldoorlog ontstaan; in ons land kwam de belangstelling pas in de jaren '70 op gang.
Naar aanleiding hiervan ontstond de Stichting Industriële Archeologie in Nederland, terwijl een vijftal jaren later (1984) de Federatie Industrieel Erfgoed Nederland is opgericht. Gestreefd wordt naar het behoud, c.q. de restauratie, van markante gebouwen (waarbij bijvoorbeeld ook aan watertorens wordt gedacht), terwijl men zich voorts bezighoudt met het bewaren van gebruikte werktuigen en apparatuur, met documentatie, het veilig stellen van bedrijfsarchieven, de bestudering van werkarchieven enz. enz. In de Zaanstreek is de Vereniging tot Behoud van Monumenten van Bedrijf en Techniek Zaanstreek actief. Deze organisatie ontstond in 1981 als ‘Werkgroep industriële archeologie' (opgericht door Jur →Kingma en Guus Tiesinga) en werd de eerste regionale behoudsorganisatie van deze aard in Nederland. Zie: →Monumenten van bedrijf en techniek.
