In het begin van de 19de eeuw zetten de hygiënisten zich, onder druk van cholera-epidemieën en andere uitbraken van besmettelijke ziekten, in voor de verbetering van de stedelijke sanitaire infrastructuur. Groningen kende sinds 1822 als eerste stad in Nederland een bij verordening geregelde reinigingsdienst voor het ophalen van vuil van woningen en langs de openbare weg.
Het verzamelde vuil werd tot compost verwerkt en verkocht aan boeren buiten de stad. Dit tonnenstelsel werd tot in de 20ste eeuw gebruikt, hoewel het eind 19de eeuw eigenlijk al achterhaald was. Maar ondanks de druk van de hygiënsten toonde de stedelijke overheid zich erg terughoudend in het nemen van maatregelen. Reden hiervoor waren financiële overwegingen. Daarom duurde het tot 1881 voor Groningen werd voorzien van een drinkwaterleiding (drinkwatervoorziening) en dan ook nog alleen voor particulieren die het zich konden veroorloven en gemeentelijke gebouwen.Pas in 1883, na weer een cholera-epidemie, werden maatregelen getroffen om armen van drinkwater te voorzien. In 1912 stichtte de gemeente een eigen waterleidingbedrijf en nam hij de N.V. Groninger Waterleiding over.
Lit.: P. Kooij, Groningen 1870-1914. Sociale verandering en economische ontwikkeling in een regionaal centrum (Groningen 1986).
