Aanhangers van Oranje tegenover de regentenfactie, geen echte politieke partij. Uit afkeer van de regenten was het ‘gewone volk’ in de 18de eeuw overwegend oranjegezind, evenals de orthodox-georiënteerde gereformeerden.
De tegenstelling Oranje-regenten ontstond tijdens de Opstand tegen Spanje. De regenten verdachten Oranje van monarchale ambities. In elk gewest waren beide partijen wisselend van samenstelling. Holland was de machtsbasis van de ‘regentenpartij’. In Stad en Lande bepaalden tegenstellingen tussen Groningen en de Ommelanden vaak de keuze tussen Holland en Oranje.In 1702 overleed stadhouder Willem III kinderloos, de Friese Nassaus namen de plaats van Oranje in. In de meeste gewesten echter bleef de stadhouderszetel open. Het oproer van 1748 bracht Oranje weer boven. De middenklasse schaarde zich achter Oranje, maar de bestuurshervormingen van na 1748 stelden teleur. Daaruit is de opkomst van de patriotten mede te verklaren. Tegenover hen kon Oranje zich slechts handhaven met behulp van Pruisische troepen.
Bij de ‘omwenteling van 1795 ging Oranje ten onder. Gedurende de Bataafs-Franse tijd deden zich opwellingen van oranjegezindheid voor, bijv. in de Oldambten (1799). De ontgoocheling over de resultaten van de Bataafs-Franse revolutie bewerkte het herstel van Oranje in 1813.
