Ook wel oevelgang. Overeenkomst tussen twee partijen, waarbij de ene partij aan de andere zijn goederen afstaat, om door deze tot zijn dood onderhouden te worden.
Tussen wie een dergelijk contract gesloten mocht of kon worden en aan welke voorwaarden daarbij moest worden voldaan, hing af van het ter plaatse in Stad en Lande geldende recht. Als benoemd contract verdween de euvelgang bij de invoering van het Wetboek Napoleon ingerigt voor het Koningrijk Holland in 1809. Lit.: R.P. Cleveringa, ‘Ovelgang’, GVA 1937, 95-120.
