(Bern 1696 - Groningen 1765)
Filosoof. Studeerde filosofie te Bern, Lausanne en Utrecht. Hoogleraar wijsbegeerte te Duisburg (1724) en te Groningen (1728). De eerste in Nederland die zich aansloot bij de Duitse filosofische traditie. Aanhanger van Leibniz en Wolff, die hij door zijn didactische gaven helder combineerde met het cartesianisme. Zijn denken was in Groningen een halve eeuw lang invloedrijk omdat zijn leerboeken populair waren.
Hij was stichter van het Groninger genootschap Pro excolendo jure patrio. Tijdgenoten noemden hem een ‘hartelijk, geestig en beschaafd man’.
Lit.: C. de Pater, ‘Nicolaus Engelhard (1696-1765) en zijn kritiek op De Beginselen der Natuurkunde van Petrus van Musschenbroek (1692-1761): wolffïanisme versus newtonianisme', Tijdschrift voor de geschiedenis der geneeskunde, natuurwetenschappen en techniek 13 (1990) 141-162.
