De oorspronkelijke elementaire levenskracht van de mens, archetypisch symbool van het vrouwelijk-moederlijke en van het mannelijk-geestelijke. Het paard is tijdens het lopen tomeloos en ontembaar - en vandaar het symbool van het onstuimige temperament, dat niet uitsluitend in seksuele dromen verschijnt. Wanneer het paard en z’n ruiter in een droom een eenheid vormen, dan zullen er voor de dromer op het geestelijke of seksuele vlak nauwelijks moeilijkheden ontstaan. Wordt het dier in de droom goed behandeld, dan symboliseert dit een ongehinderde huishouding van het leven en het beteugelen van de eigen hartstochten. Wordt het paard daarentegen slecht verzorgd, dan jaagt het als een schrikbeeld van onze gestoorde driften door de droom en toont aan dat onze eros op hol slaat. Paarden die steigeren of er met ons vandoor gaan, getuigen van de angst dat onze levenskracht afneemt, dat de potentie bedreigd wordt. Een paard kan in de droom zelfs spreken en de dromer manen, om in een bepaalde aangelegenheid z’n zenuwen de baas te blijven. Ook de kleur van het dier speelt een rol. Een vurig zwart paard compenseert de houding van de dromer, die z’n vitaliteit op kosten van z’n psyche onderdrukt. Schimmels hebben iets spookachtigs; ze wijzen op het ontbreken van gemeenschapsgevoel, op iets zelfvernietigends (voor paarden met andere kleurschakeringen zie de afzonderlijke kleuren). Volgens Artemidoros is het mooie paard dat door een man wordt bestegen gelijk te stellen aan liefdesgeluk; volgens Phaldor is het
de vrouw die men lichamelijk wil bezitten. (Zie ook ‘Paardrijden’).
