eere (Diever), èèr (Borger, Elp, Halen, Exloo)
eer (zelfst. nw.). Hi komp mi an d' eer(e) (alg.), ook in d' eer (Emmen, Eext, G.nijveen) − hij beleedigt mij, hij komp of giet mien eer te nao (Halen, Elp). Hi is nog al op d' eer (sc. gesteld). Een deer andoen. Van jou is gein eer of te haolen (Eelde) − tegen jou kan men niet op.
