Redactionele publiciteit is de in beginsel niet-betaalde mediacommuni¬catie over een persoon, onderneming of andere instantie, bedreven door de van die instantie onafhankelijke redactie of journalist. De onafhankelijkheid van de bron verleent aan deze communicatie in het algemeem extra betrouwbaarheid.
Vandaar dat deze instantie - eventueel via zijn afdeling Public Relations - zal trachten positie¬ve publiciteit te verkrijgen, dan wel negatieve publiciteit te com¬penseren. Daartoe kan men ook gebruik maken van het versturen van een persbericht, het houden van een persconferentie of het installeren van een speciale telefoonverbinding.In de praktijk wordt wel eens ‘onder-de-tafel’ voor gunstige berich¬ten betaald. Maar redacties van serieuze media zullen hieraan be¬slist niet meewerken.
Voorbeelden van redactionele publiciteit zijn:
- het verslag van een door de Consumentenbond uitgevoerde test naar de levensduur van diverse merken batterijen;
- TV-programma van een ombudsman over de door een reisbu¬reau geadverteerde vakantiebestemmingen;
- een door een dagbladjournalist geschreven verslag van een test met ‘de auto van het jaar’;
- de door het opinieweekblad ‘Elsevier’ gepubliceerde landelijke koffietest;
- een uitgezonden programma over ‘De miskoop van de maand’;
- verslag over de opening van een nieuw filiaal;
- nieuwsbericht over het dreigende ontslag van een groot aantal werknemers;
- hoofdartikel ter opwekking van hulp aan hongerend Afrika;
- verslag over de uitreiking van de hoofdprijs in een commerciële loterij;
- bericht over een nieuwe uitvinding van een pharmaceutisch be¬drijf.
