Een grote rechthoekige doek hing in de middeleeuwen gedurende de veertigdaagse vastentijd tussen het schip en het priesterkoor om, als een vorm van boetedoening, het zicht op het hoogaltaar te benemen. Over het algemeen voorzien van voorstellingen die het lijdensverhaal van Jezus in beeld brengen om de vrome aandacht te richten. De huidige hongerdoek is hiervan een afgeleide.
De voorstellingen, niet zelden geschilderd door schilders uit de derde wereld, willen de aandacht vestigen op de noden in hun land. De hongerdoek hangt in de vastentijd op de grens van koor en schip.
