Het „Noorsche Zendingsgenootschap” is het oudste en ontstond in 1843 uit de samenwerking der talrijke kleine zendingsvereenigingen, waarvan Stavanger in 1826 het eerst werd gesticht. Met het hoofdbureau te Stavanger gevestigd, is het Genootschap op zeer democratische wijze georganiseerd.
De kleine, plaatselijke zendingsvereenigingen, meer dan 1000 in getal, waar nog bijkomen de vrouwen-zendingsvereenigingen met een dubbel aantal, zijn min of meer zelfstandig in eigen kring gebleven. Zij vormen acht kringen ; iedere kring houdt jaarlijks een conferentie, terwijl elk derde jaar de Algemeene Vergadering plaats vindt.
De gemeenschappelijke opleidingsschool is te Stavanger gevestigd. Men heeft een „zendings-stoomboot”, gestationeerd te Madagaskar.
Van de twee zendingsvelden Madagaskar en Zululand, is vooral het eerste tot grooten bloei gekomen. Ook in China heeft men een zendingsterrein (Hunan).
De uitgaande zendelingen worden door den bisschop van de Luthersche Staatskerk gewijd en ontvangen van den koning een „licensie”, alleen geldig voor een bepaald zendingsveld. Het jaarlijks budget bedraagt ongeveer 2 millioen kronen.Stond de Luthersche Staatskerk in den beginne koud tegenover de zendingsbeweging, in 1873 werd door bisschop Schreuder gesticht de „Noorweegsche Kerkelijke Zending” te Christiana (Oslo). Hij was reeds jaren als zendeling werkzaam geweest onder de Zulu’s, uitgezonden in 1844 door het Noorsche Zendingsgenootschap, maar in 1873 scheidde hij zich met zijn zendingsstation af, omdat hij de zending meer van de kerk wilde doen uitgaan. Hij stierf in 1884 op het zendingsveld. Deze kerkelijke zending is echter klein van omvang gebleven; zij heeft slechts een jaarlijks budget van 60.000 kronen.
Ook bestaat nog de „Noorweegsche Zending onder de Finnen”. Het is een klein genootschap, dat een tweetal reizende predikers heeft onder de Noordelijk zoo verspreid levende Finnen.
