In Gen. 11 :1—9 wordt ons verhaald hoe na den zondvloed door de menschheid een aanvang werd gemaakt met den bouw van een reusachtigen toren, waarvan de top tot in den hemel reiken zou. Doel hiervan was tweeërlei: eenerzijds zich een machtig gedenkteeken te stichten („een naam maken”), anderzijds de verspreiding over de aarde tegen te gaan.
Door de spraakverwarring verijdelde God echter dit voornemen. De plaats waar dit gebeuren zich afspeelde wordt in het algemeen aangeduid als het land Sinear (Gen. 11 : 2), oorspronkelijk de naam van het Noordelijk deel van Mesopotamië, maar hier, evenals op meerdere plaatsen in het Oude Testament, blijkbaar gebruikt van het geheele landschap Babylonië.
Een meer nauwkeurige aanwijzing vinden we in den naam Babel (Gen. 11 : 9). Ongetwijfeld moeten we dus den torenbouw ons denken in of nabij de plaats waar later de stad Babel lag.
Het is te begrijpen dat men in de ruïnen van de machtige bouwwerken dezer stad den toren van Gen. 11:4 heeft zoeken terug te vinden. Vroeger meende men met vrij groote zekerheid dien te kunnen aanwijzen in den z.g.n.
Birs-Nimroed, ten Zuidwesten van de eigenlijke stad Babel op den rechteroever van den Eufraat gelegen; dit was ook de Joodsche traditie zeive. Later is men de juistheid hiervan gaan betwijfelen en heeft men veeleer den toren van Babel gezocht in de imposantste van alle Babylonische ruïnes, den torenvormigen Bel-tempel E-sagila, die aan de Noordzijde der stad zich bevindt.
Zekerheid is hierin evenwel niet te geven.
