(heilige). Zij heette eigenlijk Theresia de Cepeda y Ahumada geboren te Avela in 1515, en ontving een vrome opvoeding.
Door het lezen van lichtzinnige boeken werd zij wereldschgezind. In het pensionaat van de Augustijner nonnen van Maria graciosa en in het bijzonder door zware krankheid kwam zij tot het besluit om non te worden.
Dat was tegen den wil haars vaders. Zij vluchtte echter in het klooster der Karmelieter nonnen te Avila.
Door een zware borstziekte en door een hartkwaal kwam zij in ecstatische toestanden, waarin zij Christus lichamelijk beweerde te ontmoeten. Daaruit ontwikkelde zich een eigenaardige contemplatieve mystiek.
Aangemoedigd door Petrus van Alcantara, nam zij het besluit om haar orde te reformeeren. Zijn stichtte in 1562 het klooster St.
Jozef. Zij stelde nu haar statuten op, die door Paulus IV goedgekeurd werden.
Nu ontstond de orde der gesluierde Karmelieter innen (1567).
De orde der Karmelieten werd gésticht door Anton a Jesu en Johann de Cruon, twee vrienden van haar.
Zij beleefde het nog, dat er 16 mannenen vrouwenkloosters behoorden tot haar congregatie. Zij werd in het klooster opgesloten, door tegenwerking van het klooster de la Encarnacion en aangeklaagd voor de Inquisitie (1576—1579), maar zij werd schitterend gerehabiliteerd.
Ze stierf 1582, en werd in 1622 door Gregorius XIII gecanoniseerd. In 1814 werd zij tot vrouwelijk schutspatrones van Spanje benoemd.
Haar geschriften (een auto-biografie; het boek der kloosterstichtingen en de weg naar de volmaaktheid) behooren tot de merkwaardigste voortbrengselen der Roomsch-Catholieke mystiek. Haar gedichten behooren tot de schoonste voortbrengselen der godsdienstige Spaansche lyriek.
Haar brieven, 342 in getal, zijn van groot gewicht voor de beschavingsgeschiedenis van haar tijd. De handschriften van haar werken werden op bevel van Filips II in het Escuriaal bewaard.
