Daarvoor wordt in het Hebreeuwsch altijd hetzelfde werkwoord gebruikt (Gen. 37 : 29, 34; 44:13). Uit het verbod van Mozes toen Nadab en Abihu door vuur werden gedood dat Aaron en zijn beide overige zonen daarover rouw zouden bedrijven en derhalve hunne hoofden niet mochten ontblooten, (het haar afsnijden) noch hunne kleederen scheuren (Lev. 10 : 6), blijkt dat zulk scheuren een der sprekendste teekenen was van rouwbedrijf (Job 1: 20; 2:12).
Daarentegen moest de melaatsche juist wel ten teeken van zijn ellendigen toestand zijn kleederen scheuren, zijn hoofd ontblooten, zijn bovenste lip bewimpelen (Lev. 13 : 45). Het scheuren der kleederen, niet minder dan het ontblooten van het hoofd (het wegdoen van het sieraad van den haardos) was als teeken van rouw den hoogepriester verboden (Lev. 21 : 10).
Het verscheuren van kleederen gaat dan ook vaak vergezeld van andere teekenen van rouw, droefheid, ontsteltenis; zoo scheurde men de kleederen, wierp zich op de aarde, deed stof (aarde) op zijn hoofd (Joz. 7:6 ; Richt. 11 : 25; 1 Sam. 4 : 12; 2 Sam. 1:2,11). Daarbij trok men bovendien nog het rouwgewaad aan; naar den vorm heette zulk een rouwgewaad een zak (2 Sam. 3 : 31; 13 : 31).
Zelfs in zijn gaan toonde men in rouwe te zijn (1 Kon. 21 : 27). Niet immer was dit het teeken van rouw, doch eveneens van ergernis, ontsteltenis, verlegenheid (2 Kon. 5 : 7; 6 : 30; 22 : 11; 2:12; 5 : 8; 11 : 14; 2 Kron. 23 : 13); als teeken van verslagenheid (2 Kon. 18:37; 19:1; Jes. 37:1).
Het ging ook vergezeld van weenen (2 Kon. 22 : 19; 2 Kron. 34 : 27); als teeken van droefheid over de zonde, ook over anderer zonden (Ezra 9 : 3, 5). Daarbij verhief men zijn stem en voegde bij de teekenen van rouw zijn bitter geklag (Esther 4 : 1).
Ps. 35 : 15 is moeielijk te vertalen; onze Staten-Vertaling heeft bij het woord scheuren cursief gedrukt hunne kleederen, daaruit blijkt dat deze woorden niet in het Hebreeuwsch staan. Zij zijn dan ook niet in de Leidsche Vertaling te vinden, noch in die van Noordtzij (Kok), evenmin bij Valeton.
Ten teeken van zijn onbekeerlijkheid wordt nadrukkelijk opgemerkt van koning Jójakim en de vorsten dat zij bij de voorlezing van de rol van Baruch door Jehüdi niet verschrikten noch hunne kleederen scheurden (Jer. 36:24). Nevens andere teekenen van groote beroering en ontsteltenis scheurden de lieden van Sichem, Silo en Samaria, nadat Gedalia vermoord was, hunne kleederen, ja zij sneden zichzelven, hetgeen in de Wet des Heeren verboden was (Jer. 41 : 5; Lev. 21 : 5).
Zoo was er dan alle reden dat de profeet waarschuwde : scheurt uw hart en niet uwe kleederen en bekeert u tot den Heere, uwen God (Joël 2:13).Tot de Joodsche ceremoniën, die ook nu nog door den Jood behooren te worden opgevolgd, wordt gerekend de zoogenaamde inscheuring. Ieder die een bloedverwant verliest, om wien hij rouw moet bedrijven, is verplicht, als teeken van droefheid eene inscheuring ter grootte van minstens een vuistbreedte in zijn kleederen aan te brengen. Om het verlies van ouders geschiedt dit aan de linkerzijde in alle kleedingstukken, behalve het onderste; om dat van andere verwanten aan de rechterzijde, alleen in het bovenste. Bij den rouw van ouders mag deze inscheuring eerst na dertig dagen worden gehecht en nimmer weer geheel worden dichtgenaaid. Bij den rouw om andere verwanten mag zij reeds na de treurweek worden gehecht en na dertig dagen dichtgenaaid.
De prediker zegt dan ook dat er een tijd is om te scheuren en een tijd om toe te naaien (Pred. 3 : 7).
