Een eiland in de residentie Timor, ten Oosten van Soemba gelegen. Het is slechts 11.3 vierkante geografische mijlen groot en een heuvelachtig land van kalksteenformatie.
De bevolking, ongeveer 20.000, kan ternauwernood in eigen levensonderhoud voorzien, zoodat velen uitzwermen naar andere eilanden (vooral naar Soemba). Het Christendom werd er ingevoerd vanuit Timor en Rotti, zoodat er in 1760 reeds vele honderde Christenen waren.
Zij bleven echter onverzorgd, zoodat ze terugzonken in het heidendom. Totdat resident Esser zich hun lot aantrok en in 1862 op eigen kosten er een Ambonneesch onderwijzer plaatste.
De hulpprediker van Koepang bracht er zoo nu en dan bezoekreizen en doopte er velen, ook van de radjafamilie. Op herhaald verzoek besloot het Nederlandsch Zendelinggenootschap dit eiland als arbeidsveld aan te nemen, zoodat in 1872 de zendeling Teffer er geplaatst werd.
Na een tweejarigen arbeid waren er reeds meer dan 1000 Christenen. Toen hij in 1878 met ziekteverlof ging, bleef zijn vrouw als „diakones” achter en leidde het werk.
In 1883 verliet hij het eiland voorgoed. De hulpprediker van Koepang bracht nu telkens bezoekreizen totdat in 1889 zendeling van Wijngaarden kwam.
Hij vond er een zeer oppervlakkig Christendom, tengevolge van het massale doopen zonder genoegzame voorbereiding.
Door ziekte gedwongen moest hij reeds in 1892 het eiland verlaten.
In 1895 kwam zendeling Letteboer, maar ook hij had te veel van het ongezonde klimaat te lijden. In 1901 zag het Nederlandsche Zendelinggenootschap zich door finantiëele zorgen genoodzaakt dit arbeidsveld op te geven en werden de gemeenten overgedragen aan de Indische kerk.
Het aantal Christenen bedraagt ongeveer vier duizend.
