(Zendingskweekscholen.) Zijn voor de Zending de krachtigste hulpmiddelen, om ingang te krijgen bij de inheemsche bevolking, het Evangelie te doen verspreiden door de eigen landszonen, en gestichte kringen en gemeenten te laten verzorgen door Inlandsche voorgangers. Meestal werd eerst een Kweekschool voor onderwijzers opgericht, en, zoo er geschikte krachten gewonnen waren, daarna een Opleidingsschool voor helpers bij den Dienst des Woords, die dan op haar beurt weer overging in een Theologische School tot vorming van Inlandsche predikanten. (Zie art.
Helpers [Inlandsche]). Ook voor ons Indië zijn de tijden, dat aan één „Seminarie” tot onderwijzer-evangelist opgeleid werd, voorbij; de ontwikkeling der Inlanders èn de groei van het Zendingswerk maakten splitsing in Kweek- en Opleidingsschool al meer noodzakelijk; zelfs dient men op de formatie van Theologische Scholen steeds meer bedacht te zijn.Plaatsen van vestiging in Nederlandsch OostIndie: Depok (tijdelijk opgeheven), Bandoeng (Kweekschool èn Opleidingsschool), Tingkir (Salatiga-Zending), Margaredja (Doopsgezinde Zending), Djocjakarta (Keucheniusschool [voor onderwijzers] èn Opleidingsschool), [óók voor pandita djawa, dat is Javaansch predikant], Solo (Christelijke Hollandsch-Inlandsche Kweekschool), Modjowarno (Kweekschool). Tomohon (Minahassa), Pendolo (Posso), Tobelo (Halmahera), Miei (Nieuw-Guinee), Koeloewatoe(GrootSangi), Bandjermassin (Bazeler-Zending), Sipoholon (Batak-landen, Rijnsche Zending), Ombolata (Nias).
