Oblationes (jcoogepooal) waren in de oude kerk de vrijwillige gaven (naturalia) voor de liefdemaaltijden, voor het onderhoud der geestelijken en de onderhouding van de armen. Later werden zoo genoemd de gaven van brood en wijn voor het avondmaal, welke de priester onder dankzegging voor de aardsche en hemelsche zegeningen en onder gebed om heiliging voor de ontvangen gaven voor God bracht (offerde).
Dit gebed (eucharistie) heeft aan de gansche plechtigheid van het avondmaal den naam van eucharistie gegeven. Uit deze oblatio (offers) ontwikkelde zich de Roomsche leer van de mis.
Oblatio heet nog altijd het brengen van de hostie en de kelk op het altaar bij de mis.
