of kazuifel. Latijnsch casula, is de naam voor het liturgisch oppergewaad van den priester bij het opdragen van de heilige mis.
Het kasuifel was oorspronkelijk een gewoon oppergewaad bij de Romeinen. Deze noemden het paenoela.
Zij gebruikten het bij kou en regenachtig weder. Het was een soort mantel zonder mouwen, die het geheele lichaam bedekte.
Sinds de 4de eeuw werd het, hoewel niet uitsluitend, voor liturgische diensten gebruikt. Tot ongeveer 600 komt het kasuifel voor ook als kleed voor de leeken.
Sinds de 9de eeuw was het de gewone dracht van priesters en monniken. Tot in de 11de eeuw werd het door alle geestelijken zonder onderscheid gedragen.
Sinds de 11de eeuw diende het als eigenlijk misgewaad. Het is een klokvormige mantel even lang aan de voorals achterzijde, met een opening om het hoofd door te steken.
Op de achterzijde is een kruis aangebracht, aan de voorzijde een kolom.
Het wordt gedragen in vijf kleuren, wit, paars, groen, rood en zwart naar gelang van de feesten en de dagen.
Op Zondagen komt ook de rose kleur voor. Het is een kerkelijke verordening, dat het kasuifel van zijde, of tenminste van halve zijde moet zijn.
