Keurvorst van Saksen, geboren 1585, in 1611 keurvorst na den dood van zijn vader Christiaan 1. Zijn politiek neigde, ondanks zijn reformatorische inspiraties, naar Oostenrijk.
Hij speelde in den 30-jarigen oorlog een zeer leelijke rol. Ongelukkigerwijze was hij aan den drank verslaafd.
Zijn hofprediker Hoëvon Hoënegg had hem bijna geheel in de macht. Hij bezorgde aan keizer Ferdinand II de Lausitz en Silezië.
Toen Gustaaf Adolf een inval in Duitschland deed, poogde de keurvorst als bemiddelaar op te treden tusschen Habsburg en Zweden. In 1631 zag hij zich genoodzaakt een bondgenoot van Gustaaf Adolf te worden.
Met zijn leger nam hij deel aan den slag bij Breitenfeld en bezette, volgens een afspraak met Wallenstein, Bohemen. Na den dood van Gustaaf Adolf viel hij de zaak der Evangelischen weder af en sloot in 1635 met den keizer den vrede van Praag.
Daar werd beloofd, dat hij de Zweden en de Franschen uit Duitschland zou verdrijven. Zijn land werd door den Westfaalschen vrede zeer vergroot, maar hij had het land in zware schulden gebracht door zijn dronkenschap, liefde tot de jacht en zijn ongelukkige politiek.
Hij stierf in 1656.
