Hertog van Neder-Lotharingen, geboren 1061. De roem zijner heldendaden in den oorlog van Hendrik IV tegen Rudolf van Zwaben (slag bij Merseburg), en later bij de verovering van Rome was de oorzaak, dat hij de opperbevelhebber werd van de kruisridders die in 1096 naar het Heilige Land togen.
Hij had tevoren zijn hertogdom ter bestrijding van de onkosten aan den oorlog verbonden, aan den bisschop van Luik verpand. Deze eerste kruistocht eindigde met de inneming van Jeruzalem.
De kruisvaarders stichtten een koninkrijk te Jeruzalem en zij wenschten Gottfried als hun koning, maar Gottfried wilde geen koningskroon dragen, waar zijn Heiland een doornenkroon gedragen had. Hij vergenoegde zich met den titel „hertog en beschermer van het heilige graf”.
Toen de sultan van Egypte vernomen had, dat de kruisvaarders van 300.000 tot 20.000 verminderd waren, trok hij ze met een leger van 40.000 tegemoet; maar Gottfried versloeg dat leger in de vlakte van Askalon. Nu was hij in het bezit van bijna geheel Palestina.
Hij regelde nu de kerkelijke zaken in den nieuwen staat. Hij benoemde nu een patriarch, stichtte 2 domkapittels, bouwde een klooster in het dal van Josafat en ontwierp verschillende wetten.
Hij overleed 18 Juli 1100 en werd begraven in de nabijheid van het heilige graf. Hij was een zeer achtenswaardig man.
In 1878 is voor hem een standbeeld te Brussel opgericht.
