Geboren 1 Mei 1481 op den Ebernburg bij Kreuznach. Hij trad in dienst des keizers, en onderscheidde zich in den oorlog tegen Frankrijk.
Von Sickingen beproefde ook door twisten in het rijk zijn vervallen geslacht weder op de been te helpen. Zoo had hij in 1513 een twist met Worms, keerde zich daarna tegen den hertog van Lotharingen, dien hij in Metz insloot, en van wien hij een oorlogsschatting eischte van 20.000 gulden benevens een maand soldij voor zijn soldaten.
Insgelijks deed hij met Mainz, Hessen en Baden, van welke steden hij 50.000 gulden eischte. Hij kon dat alles doen, omdat keizer Maximiliaan en Karel V hem oogluikend zulk optreden toelieten, omdat zij den krijgshaftigen ridder telkens noodig hadden.
Hij toog voor hem met Frundsberg tegen Frankrijk op, drong tot Mezières door, maar kon de door Bayard verdedigde stad niet innemen. Op deze manier trachtte Von Sickingen zijn plan te volvoeren, n.I. om met geld en wapenen zich aan het hoofd te stellen van de ontevredenen over de politieke en kerkelijke regeering, om deze omver te werpen en daarna een nieuw rijk te stichten.
Hutten heeft hem in deze gedachte gesteund. Von Sickingen had contact met beteekenisvolle mannen in zijn dagen zooals Reuchlin.
Luther ontmoette hij in 1521. Hij zocht den hervormer tevergeefs voor zijn plan te winnen.
De hervormer wilde niet op den Ebernburg bescherming genieten.
Aquila, Bucer, Oecolampadius en Joh.
Schwebel vertoefden wel op dien burcht. Von Sickingen was dikwerf zeer mild jegens de reformatorischen.
Zoo liet hij dezen in Neurenberg vrij baan. In 1522 liet hij in Landau zich tot hoofdman kiezen van den Boven-Rijnschen adel.
Men hoopte door middel van de kerkegoederen de machten der vorsten te breken. Hij rukte tegen Trier op, maar kon deze stad niet innemen.
Von Sickingen trok zich terug op zijn tweeden burcht Landstuhl. Deze burcht werd belegerd, Von Sickingen werd gewond en stierf kort na de overgave van den burcht 7 Mei 1523.
Zijn beteekenis voor de Reformatie is door velen overschat. Von Sickingen was humanist.
Hij gevoelde veel voor politieke vrijheid, maar hij kende de heerlijke gedachte en het doel der Reformatie niet. Toen hij gestorven was, de ridder, die met het zwaard de Reformatie wilde steunen, zei Luther: „God is een rechtvaardig en wonderbaar Rechter”.
