is de naam, die men geeft aan een groep rechtzinnige uitleggers van het Nieuwe Testament, van wie de voornaamste hoogleeraar waren of nog zijn aan de Universiteit te Erlangen in Noordelijk Beieren. Als eerste van deze groep geleerden moet genoemd J.
Chr. K. von Hofmann, 1810—1877, buitengewoon hoogleeraar te Erlangen 1841, gewoon te Rostock 1842, gewoon te Erlangen 1845—77.
Von Hofmann muntte uit op meer dan een theologisch gebied en heeft zich daar geopenbaard als een aanhanger der ervarings-theologie. Ook heeft hij veel geschreven op het terrein van het kerkelijk en staatkundig leven.
Maar zijn schoonste lauweren verwierf hij toch als uitlegger van het Nieuwe Testament. Op vele boeken schreef hij een commentaar.
Hij toonde zich een nauwgezet verklaarder, die zich ernstig rekenschap gaf van den inhoud van den tekst en zelf voor dien inhoud boog. De schaduwzijde van Von Hofmanns uitlegging is, dat ze niet altijd in duidelijke taal is geschreven en meer dan eens gezocht is.
Von Hofmann is overtroffen door zijn leerling Theodor Zahn, geboren 1838, buitengewoon hoogleeraar te Göttingen 1871, gewoon te Kiel 1877, te Erlangen einde 1877, te Leipzig 1888, weer te Erlangen 1892. Zahn heeft voor alles de kerkvaders bestudeerd en door , gezet en stelselmatig onderzoek van hun werken is het hem niet alleen gelukt aan te toonen, dat al de boeken van het Nieuwe Testament veel eerder bekend en voor canoniek gehouden werden, dan de critiek van vrijzinnige zijde beweerde, maar heeft hij ook verrassend licht weten te werpen op tal van plaatsen in het Nieuwe Testament.
Door het werk van Zahn is er een omkeer gekomen in de wetenschap belangende het Nieuwe Testament en zijn rechtsch en linksch voor goed uiteen gegaan.
Ook de arbeid van Zahn heeft zijn schaduwzijde.
Zijn gedrongen stijl maakt het lezen van zijn werken niet steeds gemakkelijk. Bovendien is hij feitelijk meer historicus dan exegeet en de verklaring van den inhoud der Schrift raakt niet zelden verloren onder een overvloed van allerlei historische bijzonderheden.
Vooral in zijn latere werken is een zekere dorheid niet te miskennen. Zahn schreef o.a. een geschiedenis van den Nieuwtestamentischen Canon, een Inleiding op het Nieuwe Testament.
Ook stichtte hij een grooten commentaar, waarvan hij zelf verschillende deelen bewerkte en andere door zijn leerlingen en medestanders zijn geschreven. Als zoodanig noemen we G.
Wohlenberg ✝ 1917, Ph. Bachmann, P.
Ewald ✝ 1911, allen hoogleeraar te Erlangen, dan E. Riggenbach, hoogleeraar te Bazel.
Ook in ons land en in Engeland is de invloed van de Erlangerschool zeer groot.
