(1495—1558), Schwäbische reformator, geboren in Heilbronn. Door zijn moeder werd hij voor den geestelijken stand bestemd.
Hij studeerde in Erfurt en in Heidelberg, waar hij in 1518 door de disputatie van Luther voor de reformatie gewonnen werd. Omstreeks 1520 predikte hij in Weinsberg, 1524 in Wimpfen.
Hij onderteekende in 1525 het Syngramma Suevicum van Brenz en werd de verdediger van de Luthersche leer tegenover de Zwitsers en de Straatsburgers. Van 1526—1534 arbeidde hij in Hessen.
Hij nam deel aan de Homburger Synode (1526). Filips, de landgraaf van Hessen, riep hem naar Marburg.
Hij nam deel aan den rijksdag te Augsburg (1530). Sinds 1534 hielp hij de reformatie doorvoeren in Wurtemberg.
Dat de Luthersche avondmaalsleer in het Noorden van Duitschland stand hield, is grootendeels aan zijn invloed te danken. In 1543 was hij predikanten professor aan de universiteit in Tübingen.
In 1548 moest hij wegens het interim de wijk nemen.
In 1549 werd hij naar Jena geroepen.
Hij was daar predikant en hoogleeraar. In 1557 ontstond er verwijdering tusschen hem en Melanchton.
Hij heeft de feestelijke opening van de universiteit te Jena nog beleefd.
