is een uitdrukking, die we in de Heilige Schrift vinden Gal. 4 : 3 en Coloss. 2:8 en 20, terwijl bovendien Gal. 4:9 de zegswijze ten deele voorkomt. De Nederlandsche woorden zijn de vertaling van de Grieksche: ta stoicheia toe kosmoe, welke zeer moeilijk zijn te verklaren.
Stoicheia kan beteekenen de letters van het alfabet; de elementen, waaruit de wereld bestaat; de grondbeginselen, later ook de sterren, daemonen, geesten, die heerschen. In dezen laatsten zin willen velen in den tegenwoordigen tijd de woorden bij Paulus ook opvatten.
Doch daar is, afgezien van andere bezwaren, reeds tegen, dat de bedoelde beteekenis, voorzoover we kunnen nagaan, in de dagen van Paulus niet aan de woorden is gegeven. Beter zou het zijn te denken aan de stoffen, waaruit de wereld is samengesteld.
Doch al is deze opvatting mogelijk, het lijkt ons weinig waarschijnlijk, dat Paulus heeft willen beweren, dat de vóór-Christelijke menschheid of het vóór-Christelijk Jodendom aan de grondstoffen der wereld onderworpen was. De beste verklaring lijkt ons, die denkt aan geestelijke beginselen, die in de wereld heerschen, die richtsnoer zijn, die door de volheid, welke in en met Christus komt (vgl.
Gal. 4 : 4 en Coloss. 2 : 9), ten eenenmale worden overwonnen. Zulke wereldsche beginselen zijn de Mozaïsche wetten, als ze genomen worden gelijk de ludaïsten het deden, als een weg om zelf tot de gerechtigheid te komen.
Wanneer de Galaten, Heiden-Christenen, die tot de vrijheid in Christus waren gebracht, zich keeren tot de Mozaïsche wetten, dan doen ze slavendienst. Zoo ook de Colossensen, als ze zich stellen onder de inzettingen der menschen.
