1851—1913, sinds 1883 hoogleeraar te Ulm, van 1890—1892 belast met het professoraat in de Semietische talen te Tübingen, na 1898 ephorus van het Seminarie te Maulbronn. Nestle maakte naam op het gebied van de Semietische talen, bepaald van het Syrisch en door zijn Einfiihrung in das Griechische Nette Testament, een zeer goed boek over de tekstkritiek.
Het meest is hij echter bekend geworden door zijn bij het Württenbergsche Bijbelgenootschap in 1898 verschenen en sinds herhaaldelijk herdrukte uitgave van het Grieksche Nieuwe Testament, die over de geheele wereld wordt gebruikt en daarom wel Stuttgarter Receptus (zie artikel Textus Receptus) wordt genoemd. Nestle beproefde in zijn uitgave een zooveel mogelijk objectieven tekst te geven, een doorsneetekst en hij deed dat door de uitgaven van Tischendorf en Westcott-Hort te nemen, wanneer zij overeenstemden hun tekst af te drukken en als ze niet overeenstemden, de uitgave van Weymouth, later die van B.
Weiss te laten beslissen.
