was het vriendengezelschap, dat de dichter P. C.
Hooft (geboren 1581) vereenigde op het „Hooghe Huys te Muyden”, van 1609 af, toen hij zich als Drost van Muiden en Baljuw van het Gooi op het Muiderslot vestigde, tot bijna aan zijn dood, in 1647, toe. In overeenstemming met Hoofts libertijnsche gezindheid, waarbij verdraagzaamheid als hoogste ideaal gold, behoorden tot den Muiderkring zoo goed Roomschen als Calvinisten en „half-heidensche” Renaissancisten en in de omgeving van den man, die „omnibus idem” (= voor allen dezelfde) tot levensdevies had en van humanistischstoïsch standpunt het leven beschouwde, leerde men elkander waardeeren.
De Muiderkring omvatte vele menschen, die om beurten eenige dagen op het slot doorbrachten. Soms waren het enkelen, de hoogleeraar Vossius, Daniël Mostart, de geleerde stadssecretaris van Amsterdam, Joost Baeck, Lourens Reael, Cornelis Plemp, de beroemde advocaat, en dan vertoefde men in Hoofts studeerkamer, verdiept in geleerde gesprekken.
Vaak ook kwamen dichters en kunstenaars, Sam. Coster, Vondel, Jan Vos, Brandt, Anna Roemers Visscher en dan wijdde men zich aan de bestudeering en beoefening der literaire kunst, ’t Meest echter (en met name na 1626, tijdens Hoofts tweede huwelijk) werden door den gastheer, die een groot liefhebber was van muziek, orgelisten en zangeressen genood: Dirk Sweelinc, Ban, Dusart, Jac. v.
Oordt, Maria Tesselschade, Francisca Duarte, Ultricia Ogle, Anna Blois van Treslong, en dan kwamen Brosterhuizen en Van der Burgh, Nic. Tulp en Van Baerle om van de muziek te genieten.
Ook werden vaak kamer- of tafelspelen vertoond, door een der aanwezigen, dikwijls door den gastheer zelf, ontworpen. Bij de gezellige (maar sobere) maaltijden en op tochtjes door het Gooi of over de Zuiderzee vond men dan de gelegenheid tot vriendschappelijk verkeer, dat mede tot de aantrekkelijkheden van den Muiderkring behoorde.De beteekenis van den Muiderkring is alzoo drieërlei. De Muiderkring is geweest de school voor het 17e eeuwsch classicisme, waar de grondslag is gelegd voor den rijken opbloei van het classicisme, dat de geheele gouden eeuw heeft beheerscht en gestempeld: Hooft, kunstenaar en geleerde tegelijk, was daarbij de bezielende leider. Verder is de Muiderkring geweest centrum voor de 17e eeuwsche muziekbeoefening, niet slechts doordat steeds vocale- en instrumentale concerten werden gegeven, maar ook door de geregelde bestudeering van de nieuwste buitenlandsche composities. Eindelijk heeft de Muiderkring invloed geoefend op de ontwikkeling der dramatische kunst, in dien zin, dat Hooft en de zijnen de stof leverden en de jongere leden van d’Eglentier, de Amsterdamsche Rederijkerskamer, als spelers optraden. De glorie onzer nationale letterkunde is aan de 17e eeuwsche bloei onafscheidelijk verbonden en in die 17e eeuwsche glansperiode is de Muiderkring met zijn gevierden leider het centrum, verzamelpunt en daarom uitgangspunt.
