Dit woord is in gebruik gekomen bij hen, die niet staande houden, dat de Heilige Schrift de eenige bron is van alles, wat we van Christus gelooven en dat alleen de Heilige Geest ons bindt aan de Schrift en aan Christus. Men meent dat de levende persoon van Christus uit den hemel rechtstreeks op de geloovigen inwerkt, (hetgeen op zichzelf ook de Gereformeerden aannemen, doch deze werking geschiedt door den Heiligen Geest, vgl.
Heidelbergsche Catechismus antwoord 51), en dat de ervaring, die men aldus krijgt, bron kan wezen van een of ander deel der theologie. Zoo komt deze in plaats van op het objectieve Woord Gods te rusten op de subjectieve ervaring.
Van hoeveel beteekenis de gemeenschap met Christus ook moge zijn, ze kan niet bron der theologie wezen. Dat kan alleen zijn de geïnspireerde openbaring Gods in de Schrift, niet de ervaring, die subjectief, individueel, niet altijd even krachtig en door de zonde bedorven is.
Zie F. W.
Grosheide, Christuservaring.
