Die veele ambachten ter hand neemt, en ’t elkens van ’t eene tot het andere overgaat, leert’er geen wel, om zich mede te konnen geneeren: gelyk een boom die gedurig verplant word, geen wortelen kan schieten. ’t Is dan, de omnibus aliquid, de toto nihil. Die twaalf ambachten maken yder hem dan ongelukkig; en het dertiende is, dat hy niets weet, om ’er door te bestaan.
Anders, Een ambacht heeft een gouden bodem.
