Dit zegt men, is een teken, dat van ymand ergens tot zyn lof in ’t afwezen gesproken word. Het tuiten van ’t linker oor houd men voor het tegendeel.
De oorsprong hier van is in ’t Heidendom. Op die wijze was by de Grieken en Latynen een spreekwoord:'t Rechter oor springt my, als een voorteken dat men iets aangenaams zoude zien. Zo ziet men aan een vonk der kaars wel een brief. Doch met meerder zekerheid een dief, als die het roet doet afloopen. ’t Dringt beter door, als beide de ooren van iets klinken.
