Dat zegt men van grootsprekers en blaaskaaken, die ’t mes in den mond, maar niet in de hand hebben. Doch ’t is met zeggen niet te doen.
Als het daar op aan komt, pleegt het hen uit den mond in de hielen te slaan; waarom zy dan ’t haazenpad kiezen. Maar wat drukt de spreekwyze uit? Ik acht dat die speelt op den blixem, die ergens in slaat, en dat treft. Zo zegt men van ymand die uitzinnig geworden is, ’t Is hem in de herssens geslagen. Doch zulke, die ’t te zeer in den mond geslagen is, worden van eene korssele vuist wel zo in den mond geslagen, dat ze de tanden spuwen. ’t Is hen dan geraaden, dat ze niet te veel beks hebben, en de langtong binnen de tanden houden.
Dan zal men hen niet op de schede kloppen.
