Dit is genomen van de oude mannekens, die op de klapbank zitten, en in hunne gewigtige t’zamenkoutingen de zaaken van Staat en Kerk verhandelen, zo kundig, grondig en bondig, als of zy met de lakeyen in den Raad hadden gezeten. Zulk een is geen leugenachtig wyf, schoon wat ongelukkig in ’t waarzeggen.
Op diergelyke past: Vraagt het mynen buurman, die kan zo wel liegen als ik.
