Dat is ’t geen men anders zegt, ’t is een slimme pry. Zommige zeggen met eene belachelijke verbastering daar van karoot, of krauwat.
Dit is overgebleven van den ouden Afgod der Saxen Krodo, uitgeroeit van Keizer Karel de Groote. Zyn naam wierd naderhand een spreekwoord van verfoeying, en toegeeigent aan de verachtste en snoodste dingen, gelijk nu wel geschied met den naam van Duivel. Zo noemen de Hoogduitschen een padde noch krotte. ’t Beeld van dien Afgod had een paddekop. In zulke spreekwoorden word de zin wel verzacht. Op die wijze maakt men wel tot vleiwoorden, dat men een kind dus toespreekt; mijn schelmtje, mijn hondje, enz. Dus is ’t ook met dit krot gelegen.
