Dat is, die aan ’t werk slaan. Het werken is zalig, zei de Bagyn.
Ouds tyds droeg men lange en wyde mouwen, die de handen bedekten; of men stak die over malkanderen daar in, gelyk nu wel geschied in de mouwen der Japansche rokken. Deze moesten uit de mouw, zoude men werken. ’t Was dus niet zeer redenryk gedaan van dien goeden Prediker, die zyne gesten of handgebaaren maakte onder zynen mantel. Voorzigtiger handelde die nar, die om zig te wreken van zynen meester, die hem geslagen had, dacht, dat is voor u! en knipjes sloeg in zynen aaszak.
