Dat is, een klein zoopje, een slokje, ’t geen ook eens klodderen geheten word. Maar wat zegt dat? Zo ik meen, een slaapdronkje, van lodderen, leuyeren, sluimeren, slaapen.
Daar is dan een k voorgeklampt uit het voorzetsel ge, gelyk meer geschied naar den ouden spreektrant. ’t Zoude dan zyn gelodderen, gelyk gedoen was doen. Immers veele zyn gewoon met zulk een kloddertje te bed te gaan. Dit past dan eigentlyk niet op een morgenzoopje, dat tot ontnuchtering gebruikt word. Zo weten andere te spreken van een zakkertje, schoon dat hen niet zelden in den kop stygt.
