Dit zegt men van ymand, die styfkoppig blyft by zynen ouden trant, en zich niet laat veranderen. ’t Is semper Johannes in eodem. ’t Is de oude knegt. Hy slagt den koekkoek, hy zingt al den ouden zang, gelyk de ezels het oude pad gaan.
Dit is quaad in ’t quaade. Zulke bezems worden schrobbers. Dus zegt men van ymand, dien men altoos ergens voor aanzag: Ik heb hem daar voor versleten.
