Dat is het zelve met, hy is om ’t leven gebragt, en korter, Hy is omgebragt. Dus is halsstraf en levensstraf het zelve.
Maar eigentlyk heeft de hals te lyden in ’t worgen, en onthoofden. Doch hoe komt om in die spreekwyze te pas? Dit woordeken heeft veele gebruiken, die ik hier niet optellen zal: maar met wat gelykzinnig woord zal men ’t hier verklaaren? Ik kan my niet naders erinneren, dan ’t spreekwoord; Hy is’er om koud. ’t geen gezegt word van ymand, wiens leven men opgeeft. Dit komt my voor als eene zeldzaame uitdrukking; op hoedaanige, zeg ik hier mede, de nauwkeurige liefhebbers onzer taal, myns oordeels, behoorden acht te geven. Voor om den hals gebragt, zegt men ook geraakt, en gekomen.
Doch schoon men zegt, ymand den hals breken, en den nek, of bek breken, echter zegt men niet hem om den nek, of bek brengen. Zo blykt en blyft het gebruik taalmeester. ’t Geen van meester Hans om den hals gebragt word, behaagt aan dieven niet wel. Maar men beklaagt een armen hals.
