Dat is, daar zyn maaltyd te houden, en aan de pan te blyven, daar wat voor ’t mes is. Daar men zyn mes op den disch legt, denkt men te gaan aanzitten.
Maar die rekening word wel eens qualyk gemaakt, en ’t mes moet in de schede blyven. ’t Was een oud spreekwoord: By den Nederlander vind men een mes, by een Schot twee, en by een Franschman geen. Zo is de gewoonte van die volkeren. Doch de laatste zou te kort komen, als ’t is ruintje van stal, ’t mesje uit, en’er een sneedje te leggen was. De ouden zeiden ook: Die zonder mes te tafel gaat, verliest menigen beet, waar hy staat.
