Dit drukt uit een grooten nyd en afgunst, ’t zy dat het ziet op ’t licht der zon, dat de goedertieren Schepper aan alle verleent, Matth. 5: 45; of op het ooglicht, zo dat men ymand het gezicht benyd. Bekent is de Fabel van den nydigen, wien van Jupiter wierd aangeboden te eischen wat hy wilde; met belofte dat hy dat soude verkrygen; maar een ander het dubbel deel daar van.
Hier op begeerde de nydigaard, dat hem een oog mogt uitgestoken worden, op dat de andere beide zyn oogen quyt wierd. Dit vertoond levendig den aard der nydigheid. Hier van is noch deze verbeelding: Hy slacht den hond die op ’t hooi lag: Zelf mogt hy dat niet, en uit afgunst wilde hy niet lyden, dat de os het at.
