Verstaat dit van goudgieren en geldechels, die den Mammon tot hunnen God hebben, en zich liever een tand uit den mond, dan een stuiver uit de beurs lieten trekken. Liever verliezen zy hun ziel, dan hun geld.
Dan zyn zy onvertroostelyk, wanneer hen die Goden ontstolen zyn.Ploratur lachrymis amissa pecunia veris.
Ja! gierige Geeraard zoude zich, uit wanhopige droefheid om zulk een verlies, verhangen hebben, was de strop zo duur niet geweest. Alleen mogt hier in bedenking komen, of niet grooter is de bittere rouw van erfgenaamen, over ’t afsterven van zulke lieve vrienden, die hen welgestoffeerde goudbeurzen, en yzere kisten met opgestapelde potpenningen en geldzakken, benevens verzegelde koop en rentebrieven nalaten: op welker laatsten adem zy hebben staan gaapen, als de hond op een zieke koe.
