Dit zegt men als de beurs, de geldpot, of ponk, naar de taal der Zeeuwen, weggenomen is. Maar waarom heet men dat een aap? De reden is deze.
De Joden hebben ongemeen veel op met Levit. 26: 44. Daar uit beloven zy zich de gulden eeuw in Kanaan onder hunnen Messias. Die spreuk, zeggen zy, is waardig met goude letteren geschreven te worden. ’t Is gebruikelyk by hen, dat zy Bibelboeken noemen naar het woord waar mede die aanvangen, b. v. het Scheppingsboek Bereschith, In den beginne. Even zo heeten de Bullen der Pausen naar haaren aanvang. Dus is nu beruchtigt de bulle Unigenitus. De gemelde spreuk begint in ’t Hebreeuwsch dus: Veaph gam sooth, ende hier en boven is dit ook enz. Aph, af, is in ’tHoogduitsch een aap. De Joden noemen dat 44. vers daar van den gulden affen, dat dubbelzinnig is, en ook beduid den gouden aap. Dit is in ons spreekwoord overgegaan: gelyk wy schacheren enz. van de Smouzen geleert hebben. Zo zegt men ook, hy heeft den aap weg, voor hy heeft den buit gekregen.
