theorie van de directe aanpassing. Het organisme had een „inwendig gevoel”, waardoor „behoefte” of „wens” de eigenschap tot ontwikkeling bracht.
De nieuwe eigenschap was dus nuttig (en moest erfelijk zijn, maar is een modificatie). In zijn „Philosophie zoölogique” (1809) verkondigt Lamarck dat de soorten veranderlijk zijn, de recente afstammen van de vroegere (afstammingsleer), ingewikkelder vormen verschijnen na de meer eenvoudig gebouwde (evolutieleer), de soorten zijn aangepast, bv.: giraffen door „reikhalzen” naar de takken. Zijn theorie was juist, maar niet de basis waarop deze steunde, ➝ Lamarck.
